လိပ် အလား နှေးစွာကို ယုန်က ယပြတ် သရော်ရေခါ မခံချင် ဖြစ်လာဗြီးကေ အဗြီးပြိုင်ကတ်ဖို့ လိပ်က စိန်ခေါ်လိုက်တေ။
မြေခွီးကို ပန်းတိုင်က စောင့်ပနာ ဒိုင်လူကြီး လုပ်ဖို့ ဗြိုင်တူ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကတ်တေ။
မိုးသောက်ဖက် စစော တာထွက်စွာနန့် ယုန်က တဟုန်ထိုး ဗြီးထွက်လားခရေ။ လိပ်ကတော့ခါ ထုံးစံအတိုင်း တရွိရွိနန့်။
မွန်းတည့်ချိန် ရောက်တေခါ အပင်ရိပ်အောက်မှာ ယုန် တခေါခေါ အိပ်နိန်စော်ကို တွိလိုက်ရလို့ လိပ်က ခြီချေ ဖွပနာ ရိုသမျှ အားစိုက်လို့ အစွန်းကုန် ဗြီးရေ။
ညဇာဖက် ပန်းတိုင်ကို ရောက်တေခါ လိပ်က ပင်ပန်းလွန်းအားကြီးလို့ စကားတောင် မပြောနိုင်ဗျာလ်။ ယကေလည်း မျက်နှာက ပြုံးလို့။
အသက်တခေါက် အားရပါးရ ရှုလိုက်ပနာ “မြင်ရေမလား၊ အဆွေ မြေခွီး။ လိပ်ဆိုစွာ အလား ဘလောက် နှေးနှေး၊ ယုန် ငပျင်းထက်တော့ ခရီးရောက်အောင် လားနိုင်သိမ့်ရေ။” လို့ ဂုဏ်ယူပနာ မြေခွီးကို လှမ်းပြောလိုက်တေ။
ယင်းခါ မြေခွီးက “အဆွေလိပ် ထင်ရေပိုင် မဟုတ်။ ယင်း အဆွေ ယုန်၊ ဒေကို မွန်း မတည့်ခင်ကပင် ရောက်ခဗျာလ်။ မိတ်ဆွေ လိပ်ကို အားပီးဖို့ ဆိုပနာ ပြန်ထွက်လားခစွာ။” လို့ ပြန်ပြောလိုက်ရေ။
ကျော်ဝင်းခိုင်
(မိတ်ဆွေအားလုံး ယုန်ပိုင် ကျင့်ကြံကတ်ပါ။ ကိုယ်လားချင်ရေ ဘဝပန်းတိုင်ကို အယင် ရောက်အောင်လားပနာ၊ ပိုလာရေအချိန်မှာ ဘဝရသကို ခံစားကတ်ပါ။)
